Een brief van de Deken ontvangen waarin ze laten weten dat de klacht tegen de advocaat van vader inzake het tussen vader en zijn advocaat gevestigde hypotheek alsmede de laatste vordering, wordt doorgestuurd aan de Raad van Discipline. Zij zullen beoordelen of onze klacht al of niet terecht is, we hebben er een hard hoofd in omdat de Deken al bij zijn eerdere beslissing blijft.
Het is voor een nuchtere Nederlander ook niet meer te begrijpen en eerlijk gezegd missen we de energie om ons er nog in te verdiepen maar één ding is zeker, als de Raad beslist dat onze klacht ongegrond is zal een advocaat anderhalve ton in zijn zak kunnen steken zonder er ook maar iets voor te hebben uitgevoerd over de rug van zijn (overleden) cliënt. Natuurlijk zal de advocaat de Raad overladen met informatie over de slechte verhouding tussen vader en zijn kinderen en dat het hen alleen maar om geld is te doen. Dat laatste valt op alle fronten te betwisten maar wie is daar in geïnteresseerd, het levert de kinderen geen cent op.
Natuurlijk hopen we dat de Raad van Discipline de stukken die we hebben toegestuurd gaat bestuderen en onze mening deelt dat de vordering(en) van vaders advocaat allang en volledig zijn voldaan en de advocaat heeft verzuimd de hypotheek door te halen en vervolgens ten onrechte (nogmaals) anderhalve ton claimt op basis van die hypotheek. Het zou voor advocaten onaantrekkelijk of zelfs onmogelijk moeten zijn om te kiezen voor een dergelijke constructie die alleen in bijzondere omstandigheden en alleen met voorafgaande toestemming van de Deken mogelijk is. Om te bepalen wat die bijzondere omstandigheden zijn is de Deken afhankelijk van informatie die hij van de advocaat ontvangt en daar kan de advocaat, creatief, alle kanten op.
Kennelijk ongegrond.
Onze eerste klacht over dezelfde hypotheek werd door de Raad van Discipline afgedaan als 'kennelijk ongegrond' en uiteraard snapten we daar helemaal niets van. Natuurlijk zijn we geen advocaten en hebben geen flauw idee wat de Raad nodig heeft om te bepalen dat de Deken onjuiste en/of onvolledige informatie is verstrekt waarna de Deken besliste dat de hypotheek kon worden gevestigd dus we hadden alles ingediend waaruit zou blijken dat de verstrekte informatie niet klopte en goed was nagedacht over de informatie die wel en niet moest worden gegeven.
Vader zou geen enkele financiële middelen tot zijn beschikking hebben om de vorderingen van zijn advocaat te kunnen voldoen. Vader wenste geen toevoeging of andere advocaat. Na verkoop van vaders onderneming en privéwoning heeft hij de opbrengst moeten storten op een geblokkeerde ervenrekening, etc. De Deken hoefde na die informatie geen moment twijfelen en gaf een positief advies.
Het is natuurlijk onzin dat vader geen toevoeging wenste, de advocaat doet gewoon geen pro-deo zaken.
Vader had voldoende financiële middelen tot zijn beschikking maar weigerde gewoon de vorderingen te voldoen, zo had hij dat zijn hele leven al gedaan. Alle vorderingen tijdens het huwelijk tussen vader en moeder zijn door moeder voldaan en werd hiervoor haar pensioentje gebruikt en haar bezittingen ingezet, bijvoorbeeld voor het vestigen van een hypotheek. Moeder ging over de bank vader over de kassa, ook wel bekend als het bovenzakje met veiligheidsspeld. Ook na het overlijden van moeder betaalde vader geen enkele vordering, dat was immers ook één van de redenen waarom vader zijn onderneming moest stoppen en niet zoals door de advocaat aan de Deken wordt geschreven, door toedoen van zijn kinderen.
Ook alle bankafschriften van de geblokkeerde ervenrekening waaruit blijkt dat door vader geen cent is gestort die betrekking hebben op het verkopen van zijn privéwoning en verkoop van zijn onderneming worden door ons aangeleverd.
We hadden er indertijd geen enkele twijfel over, de Raad van Discipline moest wel zien dat het vestigen van een hypotheek tussen de advocaat en zijn cliënt op basis van onvolledige en/of onjuiste informatie onterecht is geweest. Dat een Deken ronduit wordt voorgelogen vind ik al een slechte zaak, de vraag is of een Deken een eerdere beslissing kan intrekken.
Regeltjes en lettertjes.
Het is onmogelijk uit te puzzelen waar je op moet letten bij het schrijven van je klacht, een paar letters of een woord kan je klacht blijkbaar al ongegrond maken althans zo voelt het. Een leek, zonder juridische achtergrond, weet niet hoe hij een klacht moet opstellen of wat er wel of niet in of bij hoort en het zou ook niet uit moeten maken, het gaat immers om de inhoud van de klacht en wat mij betreft het effect op langere termijn.
zondag 16 maart 2014
vrijdag 14 maart 2014
Kerst van een boerin is om te lachen...
Heel af en toe schreef ze anoniem een stukje in de krant over haar leven, het was haar uitlaatklep waar ze mensen kon laten weten hoe zwaar haar leven eigenlijk was.
In het Nieuwsblad van het Noorden (huidige Dagblad van het Noorden) van 15 december 1994 schrijft ze in 'Alledag van Henk Hielkema' over haar kerst.
Bron: NvN, 15-12-1994/www.kranten.delpher.nl
Kerst van een boerin is om te lachen.
Hoe ziet de kerst van een boerin er uit? "Het is om te lachen", schrijft me de echtgenoot van een agrariër, "werken, werken en nog eens werken." De vrouw - die wegens haar huisgenoten anoniem wenst te blijven - komt met haar dagschema op de proppen van de Eerste Kerstdag, dat er trouwens net zo uitziet als alle andere dagen. "Ja, ik had het me heel anders voorgesteld toen ik jong was."
Om vier uur 's morgens sta ik op om de beesten te gaan verzorgen die dan al op me wachten. Om acht uur ontbijten, afwassen en het eten klaarmaken voor de middag. Na de middag weer naar de dieren tot een uur of half zes. Dan weer eten en 's avonds de was doen en andere huishoudelijke karweitjes." De boerin eindigt haar brief met een rijmpje:"onthoudt de liefde niet, Zij doet ons werken. Aanvaardt het lot, Opdat zij ons zal sterken."
Het gedichtje/rijmpje staat ook in haar dagboekje, een oud schriftje waarin ze over haar leven schrijft of beter gezegd wat ze allemaal maar moest slikken van de man van wie zij hield. Over dat laatste bestond geen enkele twijfel evenals het feit dat dit niet wederzijds is geweest maar waarom is die man in vredesnaam met haar getrouwd. Ook daarover was Aaltje heel duidelijk, haar boerderij!
Nadat haar beide broers om het leven waren gekomen was zij alleen nog over als bedrijfsopvolger maar in die jaren hadden vrouwen nog geen rechten, mochten ze geen geld of eigendommen hebben en werden alle beslissingen door de mannen genomen, vrouwen hadden hierin geen inspraak. Het was dus vanzelfsprekend dat zij, samen met haar toenmalige partner, de onderneming zouden gaan overnemen. Haar vader dacht dit verstandig aan te pakken door huwelijkse voorwaarden op te laten maken voordat het paar ging trouwen. Deze huwelijkse voorwaarden gaf vader de beschikking over het volledige vermogen van Aaltje, waaronder haar boerderij en dieren, van Aaltje. In die jaren zal het een standaard akte zijn geweest die helemaal niet meer van deze tijd is maar het gaf vader meer macht dan goed voor hem was en aan haar was hij geen verantwoording verschuldigd. De winst uit bijvoorbeeld verkoop van vee verdween in het bovenzakje van zijn shirt, afgesloten door een veiligheidsspeld.
Het is een raadsel waarom Aaltje het huwelijk heeft voortgezet, misschien had dit ook wel te maken met de tijd waarin zij leefden. Niet alleen was scheiden een taboe of schande, in al die jaren heeft hij laten weten tot waar hij toe in staat was mocht ze niet doen wat hij verlangde. Hij liet geen moment voorbij gaan door ze te informeren over zijn gedrag tijdens de grote staking van melkfabriek "De Onlanden" in Groningen van 1952-1953 waar hij voor de werkwilligen was en o.a. stakingsleiders met zijn trekker van de weg had gereden. Ze wist dat, mocht zij al een scheiding in gang zetten, het leven voor haar en de kinderen onmogelijk zou worden omdat hij alles zou vernielen wat haar lief was. Om zijn woorden kracht bij te zetten mishandelde hij regelmatig één van de koeien met grof geweld, dat zou het gezin wel leren te zwijgen:"Hij heeft Emma geslagen, heel erg."
Tijdens al die rechtszaken is hierover met geen woord gerept en als het dagboekje al ter sprake kwam werd dit resoluut van tafel geveegd. Ruis! Nu zag de rechtbank een oude man die zich kapot had gewerkt voor een boeren onderneming en door zijn kinderen voor de rechter werd gesleept. Had de rechtbank ook zo geoordeeld wanneer ze hadden geweten dat deze 'oude boer' eigenlijk al die jaren van het huwelijk een Tiran voor zijn gezin en voor de dieren is geweest. We zullen het nooit weten...
In het Nieuwsblad van het Noorden (huidige Dagblad van het Noorden) van 15 december 1994 schrijft ze in 'Alledag van Henk Hielkema' over haar kerst.
Bron: NvN, 15-12-1994/www.kranten.delpher.nl
Kerst van een boerin is om te lachen.
Hoe ziet de kerst van een boerin er uit? "Het is om te lachen", schrijft me de echtgenoot van een agrariër, "werken, werken en nog eens werken." De vrouw - die wegens haar huisgenoten anoniem wenst te blijven - komt met haar dagschema op de proppen van de Eerste Kerstdag, dat er trouwens net zo uitziet als alle andere dagen. "Ja, ik had het me heel anders voorgesteld toen ik jong was."
Om vier uur 's morgens sta ik op om de beesten te gaan verzorgen die dan al op me wachten. Om acht uur ontbijten, afwassen en het eten klaarmaken voor de middag. Na de middag weer naar de dieren tot een uur of half zes. Dan weer eten en 's avonds de was doen en andere huishoudelijke karweitjes." De boerin eindigt haar brief met een rijmpje:"onthoudt de liefde niet, Zij doet ons werken. Aanvaardt het lot, Opdat zij ons zal sterken."
Het gedichtje/rijmpje staat ook in haar dagboekje, een oud schriftje waarin ze over haar leven schrijft of beter gezegd wat ze allemaal maar moest slikken van de man van wie zij hield. Over dat laatste bestond geen enkele twijfel evenals het feit dat dit niet wederzijds is geweest maar waarom is die man in vredesnaam met haar getrouwd. Ook daarover was Aaltje heel duidelijk, haar boerderij!
Nadat haar beide broers om het leven waren gekomen was zij alleen nog over als bedrijfsopvolger maar in die jaren hadden vrouwen nog geen rechten, mochten ze geen geld of eigendommen hebben en werden alle beslissingen door de mannen genomen, vrouwen hadden hierin geen inspraak. Het was dus vanzelfsprekend dat zij, samen met haar toenmalige partner, de onderneming zouden gaan overnemen. Haar vader dacht dit verstandig aan te pakken door huwelijkse voorwaarden op te laten maken voordat het paar ging trouwen. Deze huwelijkse voorwaarden gaf vader de beschikking over het volledige vermogen van Aaltje, waaronder haar boerderij en dieren, van Aaltje. In die jaren zal het een standaard akte zijn geweest die helemaal niet meer van deze tijd is maar het gaf vader meer macht dan goed voor hem was en aan haar was hij geen verantwoording verschuldigd. De winst uit bijvoorbeeld verkoop van vee verdween in het bovenzakje van zijn shirt, afgesloten door een veiligheidsspeld.
Het is een raadsel waarom Aaltje het huwelijk heeft voortgezet, misschien had dit ook wel te maken met de tijd waarin zij leefden. Niet alleen was scheiden een taboe of schande, in al die jaren heeft hij laten weten tot waar hij toe in staat was mocht ze niet doen wat hij verlangde. Hij liet geen moment voorbij gaan door ze te informeren over zijn gedrag tijdens de grote staking van melkfabriek "De Onlanden" in Groningen van 1952-1953 waar hij voor de werkwilligen was en o.a. stakingsleiders met zijn trekker van de weg had gereden. Ze wist dat, mocht zij al een scheiding in gang zetten, het leven voor haar en de kinderen onmogelijk zou worden omdat hij alles zou vernielen wat haar lief was. Om zijn woorden kracht bij te zetten mishandelde hij regelmatig één van de koeien met grof geweld, dat zou het gezin wel leren te zwijgen:"Hij heeft Emma geslagen, heel erg."
Tijdens al die rechtszaken is hierover met geen woord gerept en als het dagboekje al ter sprake kwam werd dit resoluut van tafel geveegd. Ruis! Nu zag de rechtbank een oude man die zich kapot had gewerkt voor een boeren onderneming en door zijn kinderen voor de rechter werd gesleept. Had de rechtbank ook zo geoordeeld wanneer ze hadden geweten dat deze 'oude boer' eigenlijk al die jaren van het huwelijk een Tiran voor zijn gezin en voor de dieren is geweest. We zullen het nooit weten...
donderdag 13 maart 2014
In strijd met Gedragsregels....
Is het verstrekken van een lening of hypotheek tussen advocaat en cliënt, ter garantie van (openstaande) declaraties in strijd met Gedragsregels.
Uiteraard zijn wij van mening dat een dergelijke constructie altijd in strijd met de Gedragsregels zou moeten zijn, ook niet onder bijzondere omstandigheden! Als een cliënt de vorderingen van zijn advocaat niet kan voldoen (vaak gaat het dan al om advocaten die niet met toevoegingen werken) zal hij moeten kijken naar andere mogelijkheden.
Testament ontdekt.
Door toeval ontdekten wij het bestaan van het testament nadat we een uittreksel van het Kadaster ontvingen en daarop de verstrekte hypotheek tussen advocaat en vader zagen staan. Wij vonden het nogal opvallend want vader had, volgens ons, voldoende vermogen tot zijn beschikking om de vorderingen van zijn advocaat te voldoen en ons leek een hypotheek volkomen overbodig en dat niet alleen, vader had op basis van zijn vermogen en bezittingen bij iedere bank een lening of hypotheek kunnen afsluiten. Natuurlijk had de advocaat het slim aangepakt want hij garandeerde zichzelf ervan zijn vorderingen voldaan te krijgen ook al zou vader, gezien zijn hoge leeftijd, komen te overlijden. De advocaat kreeg met de hypotheek een aanzienlijk vermogen tot zijn beschikking.
Deken komt niet terug op beslissing.
Nadat we een brief hebben geschreven aan de Deken waarin we uitleggen dat we om verschillende redenen van mening zijn dat de hypotheek in strijd is met de Gedragsregels of eigenlijk van mening zijn dat deze hypotheek onnodig was omdat vader voldoende vermogen had. Uiteraard krijgt de advocaat de mogelijkheid in te gaan op onze klacht en komt met een verweer waarin o.a. de correspondentie tussen advocaat en Deken die uiteindelijk hebben geleid tot een positief advies. Wij beantwoorden dit verweer en geven de Deken een aantal stukken waaruit blijkt dat de verstrekte informatie summier is geweest en zelfs onwaarheden zijn aangeleverd die hebben geleid tot het positieve advies. Daarnaast blijkt de advocaat in het bezit te zijn van een open volmacht, een combinatie van die twee is een doodsteek voor iedereen die bij de zaak is betrokken. De advocaat hoeft vader slechts op de hoogte te brengen van het verloop van de zaak maar kan verder zijn gang gaan. Wij zijn van mening dat de verstrekte hypotheek moet worden opgeheven en de advocaat moet declareren zoals dat gebruikelijk is. De zaak wordt doorgestuurd aan de Raad van Discipline die na korte tijd beslist dat de zaak 'kennelijk ongegrond is', opvallend. De advocaat heeft door deze beslissing een vrijbrief gekregen.
Relatie vader-kinderen.
De advocaat schrijft in zijn verweer vooral over de verstoorde relatie tussen vader en zijn kinderen, wij vragen ons af welke rol deze advocaat in die relatie heeft gehad. Hij heeft in ieder geval geen moeite genomen om te bemiddelen maar heeft de haat die vader tegen zijn kinderen had alleen maar gevoed, dat blijkt ook wel uit zijn uitspattingen voor de Rechtbank. Het zou hem immers ook alleen maar (financieel) voordeel opleveren zolang de strijd in stand bleef.
Hypotheek/vordering(en) voldaan, akte niet doorgehaald.
Nadat bezittingen van vader worden verkocht wordt de openstaande vordering van zijn advocaat voldaan. Je zou verwachten dat daarmee de zaak is afgerond, zeker nadat vader kwam te overlijden. De advocaat besloot, nadat hij het gewenste bedrag van de notaris had ontvangen, de hypotheek niet door te halen en kon hij dus 'gewoon' verder gaan. Als vader komt te overlijden besluit de advocaat om bovenop het bedrag dat hij van de notaris heeft ontvangen nog eens hetzelfde bedrag te vorderen en gaat daarin heel ver. Hij besluit dat de overige bezittingen van vader moeten worden verkocht/geveild en had op voorhand al even contact opgenomen met potentiële kopers.
Uiteraard besluiten wij opnieuw de Deken in te schakelen want zoiets zou toch niet mogelijk moeten zijn maar we maken een klein foutje, onze klacht was niet aan een persoon gericht maar aan het kantoor. Verdraait, dat moet je ook maar weten! We hadden de tekst uit de overeenkomst tussen advocaat en vader letterlijk overgenomen maar natuurlijk bedoelen we de persoon dus de brief aangepast.
Niets meer gehoord.
Het is stil geworden in Dekenland. Uiteraard is ons verwijt niet aan de Deken gericht, die kon ook alleen maar een beslissing nemen op basis van de aan hem verstrekte informatie maar dat geldt ook voor ons, ook wij weten niet wanneer je mag klagen over het gedrag van een advocaat (welke dan ook) die is betrokken bij je zaak en wat je daarvoor moet doen en waar je moet zijn.
Uiteraard hopen we dat de Deken de moeite neemt zich te verdiepen in de zaak en het niet eenvoudigweg afdoet als 'ongegrond' omdat we niet precies weten hoe het allemaal werkt en we hopen er uiteindelijk mee te bereiken dat een dergelijke constructie onder geen enkel beding meer kan worden toegestaan. Het geeft de betreffende advocaat/hypotheekverstrekker immers ongekende mogelijkheden zeker als hij ook nog eens een 'open' volmacht van zijn cliënt heeft verkregen.
.... maar wie zijn wij!
Uiteraard zijn wij van mening dat een dergelijke constructie altijd in strijd met de Gedragsregels zou moeten zijn, ook niet onder bijzondere omstandigheden! Als een cliënt de vorderingen van zijn advocaat niet kan voldoen (vaak gaat het dan al om advocaten die niet met toevoegingen werken) zal hij moeten kijken naar andere mogelijkheden.
Testament ontdekt.
Door toeval ontdekten wij het bestaan van het testament nadat we een uittreksel van het Kadaster ontvingen en daarop de verstrekte hypotheek tussen advocaat en vader zagen staan. Wij vonden het nogal opvallend want vader had, volgens ons, voldoende vermogen tot zijn beschikking om de vorderingen van zijn advocaat te voldoen en ons leek een hypotheek volkomen overbodig en dat niet alleen, vader had op basis van zijn vermogen en bezittingen bij iedere bank een lening of hypotheek kunnen afsluiten. Natuurlijk had de advocaat het slim aangepakt want hij garandeerde zichzelf ervan zijn vorderingen voldaan te krijgen ook al zou vader, gezien zijn hoge leeftijd, komen te overlijden. De advocaat kreeg met de hypotheek een aanzienlijk vermogen tot zijn beschikking.
Deken komt niet terug op beslissing.
Nadat we een brief hebben geschreven aan de Deken waarin we uitleggen dat we om verschillende redenen van mening zijn dat de hypotheek in strijd is met de Gedragsregels of eigenlijk van mening zijn dat deze hypotheek onnodig was omdat vader voldoende vermogen had. Uiteraard krijgt de advocaat de mogelijkheid in te gaan op onze klacht en komt met een verweer waarin o.a. de correspondentie tussen advocaat en Deken die uiteindelijk hebben geleid tot een positief advies. Wij beantwoorden dit verweer en geven de Deken een aantal stukken waaruit blijkt dat de verstrekte informatie summier is geweest en zelfs onwaarheden zijn aangeleverd die hebben geleid tot het positieve advies. Daarnaast blijkt de advocaat in het bezit te zijn van een open volmacht, een combinatie van die twee is een doodsteek voor iedereen die bij de zaak is betrokken. De advocaat hoeft vader slechts op de hoogte te brengen van het verloop van de zaak maar kan verder zijn gang gaan. Wij zijn van mening dat de verstrekte hypotheek moet worden opgeheven en de advocaat moet declareren zoals dat gebruikelijk is. De zaak wordt doorgestuurd aan de Raad van Discipline die na korte tijd beslist dat de zaak 'kennelijk ongegrond is', opvallend. De advocaat heeft door deze beslissing een vrijbrief gekregen.
Relatie vader-kinderen.
De advocaat schrijft in zijn verweer vooral over de verstoorde relatie tussen vader en zijn kinderen, wij vragen ons af welke rol deze advocaat in die relatie heeft gehad. Hij heeft in ieder geval geen moeite genomen om te bemiddelen maar heeft de haat die vader tegen zijn kinderen had alleen maar gevoed, dat blijkt ook wel uit zijn uitspattingen voor de Rechtbank. Het zou hem immers ook alleen maar (financieel) voordeel opleveren zolang de strijd in stand bleef.
Hypotheek/vordering(en) voldaan, akte niet doorgehaald.
Nadat bezittingen van vader worden verkocht wordt de openstaande vordering van zijn advocaat voldaan. Je zou verwachten dat daarmee de zaak is afgerond, zeker nadat vader kwam te overlijden. De advocaat besloot, nadat hij het gewenste bedrag van de notaris had ontvangen, de hypotheek niet door te halen en kon hij dus 'gewoon' verder gaan. Als vader komt te overlijden besluit de advocaat om bovenop het bedrag dat hij van de notaris heeft ontvangen nog eens hetzelfde bedrag te vorderen en gaat daarin heel ver. Hij besluit dat de overige bezittingen van vader moeten worden verkocht/geveild en had op voorhand al even contact opgenomen met potentiële kopers.
Uiteraard besluiten wij opnieuw de Deken in te schakelen want zoiets zou toch niet mogelijk moeten zijn maar we maken een klein foutje, onze klacht was niet aan een persoon gericht maar aan het kantoor. Verdraait, dat moet je ook maar weten! We hadden de tekst uit de overeenkomst tussen advocaat en vader letterlijk overgenomen maar natuurlijk bedoelen we de persoon dus de brief aangepast.
Niets meer gehoord.
Het is stil geworden in Dekenland. Uiteraard is ons verwijt niet aan de Deken gericht, die kon ook alleen maar een beslissing nemen op basis van de aan hem verstrekte informatie maar dat geldt ook voor ons, ook wij weten niet wanneer je mag klagen over het gedrag van een advocaat (welke dan ook) die is betrokken bij je zaak en wat je daarvoor moet doen en waar je moet zijn.
Uiteraard hopen we dat de Deken de moeite neemt zich te verdiepen in de zaak en het niet eenvoudigweg afdoet als 'ongegrond' omdat we niet precies weten hoe het allemaal werkt en we hopen er uiteindelijk mee te bereiken dat een dergelijke constructie onder geen enkel beding meer kan worden toegestaan. Het geeft de betreffende advocaat/hypotheekverstrekker immers ongekende mogelijkheden zeker als hij ook nog eens een 'open' volmacht van zijn cliënt heeft verkregen.
.... maar wie zijn wij!
Abonneren op:
Reacties (Atom)